مطالعه آناتومیکی و بافت شناسی اندام جفت‌گیری نر در سنجاب ایرانی

زمینه مطالعه: سنجاب ایرانی یک گونه از خانواده سنجاب‌ها در خاور میانه بوده و در رابطه با آناتومی دستگاه‌های مختلف این حیوان اطلاعات کمی موجود می‌باشد. هدف: در این مطالعه ساختار پنیس 6 سنجاب بالغ نر مورد بررسی آناتومیکی و  بافت شناسی قرار گرفت. روش کار: پنیس در هر حیوان بعد از آسان کشی با کتامین و زایلازین، از ناحیه ریشه، تنه و قسمت آزاد با استفاده از تکنیک‌های بافت شناسی و رنگ آمیزی ‌H&E‌، ورهاف و تری کرومایسن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: ‌(یافته‌های آناتومیکی) پنیس به رنگ صورتی روشن با میانگین طول m‌ C27/0 ± 89/5  ‌می‌باشد. یک خمیدگی به سمت خلفی– شکمی، بخش آزاد پنیس را که دارای گلانز در بخش میانی و ساختار ناخنی شکل در نوک پنیس است، از بخش بدنه پنیس جدا می‌کند. ‌(یافته‌های بافت شناسی) مجاری غدد کوپر بعد از ورود به بالب منشعب گشته و یک ساختار غده‌ای وسیع در بالب ایجاد می‌کنند، و در آخر به صورت مجرای واحد در طول بدنه پنیس همراه با میزراه و در زیر آن تا بخش آزاد پنیس ادامه می‌یابد. اجسام غاری در بدنه پنیس باهم ادغام شده و تشکیل یک جسم غاری واحد و هلالی شکل را می‌دهند که توسط سپید پرده احاطه شده و در انتهای بخش آزاد پنیس به استخوان تبدیل می‌شود. از سپید پرده رشته‌های همبندی وارد جسم غاری شده و فضای جسم غاری را محدود می‌کند. بر اساس یافته‌های بافت شناسی، پنیس سنجاب ایرانی از نوع بینابینی می‌باشد. نتیجه گیری نهایی: یافته‌های این تحقیق اطلاعات  مهمی در مورد آناتومی‌و بافت شناسی پنیس سنجاب ایرانی در اختیار قرار می‌دهد که به عنوان اطلاعات پایه در مقایسه مورفولوژی پنیس و گسترش دانش بیولوژی تولید مثلی مفید می‌باشد.